محتمل‌ترین محل برای ایجاد پوسیدگی در دهان کودک، روی سطح جونده دندان‌های عقبی است. اگر دندان‌های عقبی خود را با زبان خود لمس کنید دلیل آن را احساس خواهید کرد. سطح روی این دندان‌ها مانند سطوح دیگر دندان صاف نیستند و پر از شیارهای ریز هستند که به آن‌ها “پیت و شیفور” (pits and fissures) گفته می‌شود که باکتری‌ها و ذرات مواد غذایی را به دام می‌اندازند.
برس مسواک همیشه نمی‌تواند به این مناطق کوچک تاریک و مرطوب برسند و این شرایط مناسبی برای پوسیدگی دندان را ایجاد می‌کند. علاوه بر این، دندان‌های دائمی کودک که تازه روییده‌اند، به اندازه دندان‌های بالغ در برابر پوسیدگی مقاومت ندارند. روکش سخت مینا که از دندان محافظت می‌کند با افزایش سن تغییر می‌کند. فلوراید که در خمیر دندان، به میزان اندکی در آب آشامیدنی و در درمان‌هایی که در مطب دندانپزشکی ارائه می‌شود وجود دارد، می‌تواند باعث تقویت مینای دندان شود. اما باز هم رسیدن فلوراید به طور منظم به شیارهای دندان دشوار است.
خوشبختانه راه حل خوبی برای این مشکل وجود دارد: شیارپوش یا فیشور سیلانت دندان. سیلانت دندان، پوشش‌های رزینی پلاستیکی و نامرئی هستند که سطوح جویدن دندان‌های عقبی را صاف می‌کند و باعث می‌شود که دندان‌ها در برابر پوسیدگی مقاوم باشند. در یک دندان سیلانت شده، احتمال ابتلا به پوسیدگی به مراتب کمتر است، نیاز کمتری به معالجات پر هزینه در آینده دارد و از همه مهم‌تر باعث احساس درد در کودک نمی‌شود.
فیشور سیلانت دندان چگونه انجام می‌شود
سیلانت دندان را می‌توانید به صورت یک ماده پرکننده پلاستیکی کوچک تصور کنید. اما به فرزند خود توضیح دهید که این ماده، پرکننده واقعی پوسیدگی دندان به حساب نمی‌آید.
از آنجا که مینای دندان هیچ عصبی ندارد، قرار دادن سیلانت بدون درد است و به طور معمول نیازی به تزریق ماده بی حسی ندارد. ابتدا دندان یا دندان‌هایی که باید سیلانت شوند مورد بررسی قرار می‌گیرند و در صورت یافتن کوچک‌ترین پوسیدگی، به آرامی برداشته می‌شود. سپس دندان تمیز و خشک می‌شود و محلولی روی دندان قرار داده می‌شود تا مواد سیلانت بهتر به دندان بچسبند. دندان دوباره شسته و دوباره خشک می‌شود. سپس سیلانت به صورت مایع روی دندان قرار داده می‌شود و در حدود یک دقیقه بعد خشک می‌گردد. گاهی برای کمک به سفت شدن آن از نور فرابنفش استفاده می‌شود. این تمام کاری است که برای سیلانت دندان انجام می‌شود.
عوارض ناشی از فیشور سیلانت دندان
در مطالعه‌ای که در سال 2012 انجام شد، نگرانی‌هایی مبنی بر مقدار بیس فنل A یا BPA بیان شد که در برخی از رزین‌های دندانی (نه در همه) استفاده شده است که ممکن است به مشکلات رفتاری در کودکان منجر شود. پژوهشگران این مطالعه خاطرنشان كردند با اینکه آن‌ها ارتباطی بین این ماده و مشکلات رفتاری پیدا کرده‌اند، اما این موضوع اثبات نشده است که BPA موجود در سیلانت دندان باعث این مشکلات شود. در حقیقت، استفاده از BPA در بسته بندی مواد غذایی و نوشیدنی بسیار رایج‌تر از مواد ترمیم کننده دندان است. دندانپزشکان و محققان پس از این موضوع، بی خطر بودن این ماده را تایید کردند.
مراقبت از سیلانت دندان
دندان‌های سیلانت شده به همان میزان دندان‌های معمولی به مراقبت و رعایت بهداشت نیاز دارند. کودک باید روزانه مسواک بزند و نخ دندان بکشد و به صورت منظم تمیزکردن حرفه‌ای دندان را نزد دندانپزشک انجام دهد.
سیلانت به طور متوسط 10 سال عمر می‌کند، اما با این حال بررسی سایش و شکستگی روی آن‌ها بسیار مهم است. در این مدت، فرزند شما از یک درمان پیشگیرانه که پوسیدگی را بیش از 70 درصد کاهش می‌دهد، بهره‌مند می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید