مال اکلوژن یا مشکلات بایت به شرایطی گفته می‌شود که استخوان‌های فک و دندان‌ها به درستی روی هم جفت نمی‌شوند. این شرایط می‌تواند باعث مشکلات شایع ارتودنسی از جمله مشکلات گفتاری، عدم دسترسی به نقاط مختلف دهان برای تمیز کردن صحیح، فرسایش زود هنگام دندان‌ها، آسیب دیدگی دندان‌ها و فک و کاهش زیبایی و عملکرد شود. برای صاف کردن دندان‌ها و بازگشت سلامتی و عملکرد بهینه دندان‌ها، مشکلات بایت باید توسط یک متخصص ارتودنسی درمان شود.
در این مقاله به مشکلات شایع ارتودنسی بر اثر مال اکلوژن دندان‌ها پرداخته شده است.
کراس بایت دندان‌های جلویی (Crossbite)
در صورت وجود کراس بایت دندان‌های جلویی، هنگام بسته شدن دهان، یک یا چند دندان جلویی فک بالا در پشت دندان‌های پایین قرار می‌گیرند و منجر به عدم تعادل در فک در حال رشد، ایجاد فشار بر روی TMJ (مفصل گیجگاهی-فکی) و ساییدگی زودرس دندان‌ها می‌شود.
نامرتبی و شلوغی دندان‌ها (Crowding)
نامرتب شدن دندان‌ها در شرایطی اتفاق می‌افتد که فک‌ها به اندازه کافی فضا نداشته باشند تا تمام دندان‌ها بتوانند در موقعیت و مکان مناسب خود از لثه برویند. این امر باعث رویش کج و نامرتب دندان‌ها می‌شود که تمیز کردن آن‌ها دشوار است. بنابراین نامرتب بودن دندان‌ها منجر به پوسیدگی دندان، بیماری پریودنتال (لثه) و حتی افتادن دندان می‌شود.
دیپ بایت (اوربایت بیش از حد)
دیپ بایت (Deep Bite) پوشاندن عمودی بیش از حد دندان‌های جلویی فک پایین توسط دندان‌های جلویی فک بالا هنگام بستن فک است. این موضوع می‌تواند باعث فرسایش زودرس دندان، آسیب رسیدن به سقف دهان توسط دندان‌های جلویی فک پایین و التهاب یا تحلیل بافت لثه شود.
عدم تقارن خط میانی (Midline Asymmetry)
به شرایطی گفته می‌شود که خط وسط دندان‌های جلویی بالا با دندان‌های پایین مطابقت ندارند و در یک خط قرار نگرفته باشند. این شرایط معمولاً نشانه دهنده این است که دندان‌های عقبی نیز به درستی روی هم قرار نمی‌گیرند.
اپن بایت (Open Bite)
اپن بایت دندان‌های جلو به شرایطی گفته می‌شود که در هنگام بسته بودن فک، دندان‌های جلویی بالا و پایین با هم تماسی نداشته باشند و روی هم قرار نگیرند. این امر می‌تواند بر گفتار و توانایی غذا خوردن تأثیر بگذارد و باعث سایش بیش از حد دندان‌های پشتی شود.
بیمارانی که دچار اپن بایت هستند، معمولاً برای گاز زدن غذاهایی مانند ساندویچ، مشکل دارند. ممکن است اپن بایت در اثر فشار زبان، مکیدن انگشت شست یا مشکل اسکلتی (استخوان فک) ایجاد شود.
کراس بایت خلفی (Posterior Crossbite)
کراس بیت دندان‌های عقبی، شرایطی است که هنگام بسته بودن فک، یک یا چند دندان آسیاب کوچک یا بزرگ بالایی، داخل دندان‌های آسیاب پایین قرار می گیرند که می‌تواند باعث ایجاد عدم تعادل در فک، فشار روی مفصل گیجگاهی-فکی (TMJ) و باعث ایجاد ساییدگی زودرس شود.
جلوآمدگی دندان‌های جلویی فک پایین (اورجت منفی)
در این شرایط دندان‌های جلوی پایین از دندان‌های جلوی بالا بیرون‌تر دیده می‌شوند. این امر به این دلیل است که دندان‌های جلوی پایینی یا فک پایین خیلی جلوتر است، دندان‌های جلوی بالایی یا فک بالا خیلی عقب هستند، یا هر دوی این موارد. اورجت منفی می‌تواند باعث ایجاد فرسایش دندان و یا مفصل فک (TMJ) شود.
جلوآمدگی دندان‌های جلویی فک بالایی (اورجت بیش از اندازه)
این نوع جلوآمدگی به شرایطی گفته می‌شود که دندان‌های جلویی فک بالا به صورت افقی از دندان‌های فک پایین جلوتر است. معمولا این شرایط به این دلیل است که دندان‌های جلویی بالا یا فک بالا خیلی جلوتر هستند، دندان‌های جلویی فک پایین خیلی عقب هستند یا هردوی این موارد.
این وضعیت دندان و فک می‌تواند در اثر شکستگی دندان یا آسیب ناشی از ضربات فیزیکی به دهان رخ دهد یا می‌تواند به دلیل مشکلات اسکلتی باشد. دندان‌های جلو آمده می‌توانند باعث ساییدگی غیر طبیعی دندان‌ها و یا اختلال در عملکرد TMJ شود.
فاصله دار بودن دندان‌ها (Spacing)
فضای زیاد بین دندان‌های مجاور می‌تواند به دلیل بزرگ بودن فک‌ها، دندان‌های از دست رفته، کوچک‌تر بودن اندازه دندان‌ها از حد طبیعی و یا ترکیبی از این دو ایجاد شود. این امر می‌تواند منجر به مشکلات گفتاری و باقی ماندن غذا در این فواصل شود.
دیدگاهتان را بنویسید