پیوند لثه (یا جراحی پلاستیک پریودنتال) یک عنوان عمومی برای جراحی‌های پریودنتالی است که هدف از آن‌ها پوشاندن ریشه دندان با استفاده از پیوند بافت است.
ریشه‌های دندان‌ها معمولا در اثر عقب رفتن لثه نمایان می‌شوند. این مشکل در افرادی که مبتلا به بیماری‌های پریودنتال هستند اتفاق می‌افتد. محکم مسواک زدن و وارد شدن ضربه (تروما) به دندان نیز می‌تواند باعث بیرون زدگی ریشه‌های دندان‌ها شود.
در این قسمت برخی از رایج‌ترین انواع پیوند لثه را به شما معرفی خواهیم کرد.
انواع پیوند لثه
پیوند لثه آزاد
از این روش اغلب برای ضخیم کردن بافت لثه استفاده می‌کنند. برای این کار یک لایه از بافت کام (سقف دهان) بر می‌دارند و به ناحیه مد نظرشان پیوند می‌زنند. هر دو بخش به سرعت و بدون آسیب دائمی بهبود پیدا می‌کنند.
پیوند بافت همبند
از این روش اغلب برای پوشاندن ریشه‌هایی که در معرض قرار گرفته‌اند استفاده می‌شود. یک لایه بافت را به آرامی از لایه خارجی کام برمی‌دارند و به بافت لثه اطراف ریشه پیوند می‌زنند. در طول این کار بیمار تقریبا دردی را احساس نمی‌کند.
پیوند آلوگرافت پوستی
در این روش از بافت‌های اهدایی به عنوان منبع بافت برای پیوند استفاده می‌شود. مزیت این روش آن است که نیازی نیست که بافتی از کام خود بیمار برداشته شود. بنابراین بیمار درد کمتری را تجربه خواهد کرد.
دلایل انجام پیوند لثه
پیوند لثه یک روش رایج پریودنتال است. ممکن است عنوان آن شما را بترساند، اما باید بدانید که این روش درمانی، معمولا نتایج بسیار رضایت بخشی را به همراه دارد. در اینجا به بعضی از مزایای این جراحی اشاره می‌کنیم:
- کاهش حساسیت: هنگاهی که ریشه دندان نمایان می‌شود، خوردن یا نوشیدن غذاهای گرم یا سرد می‌تواند باعث ایجاد حساسیت شدید در دندان شود. با جراحی پیوند لثه ریشه دندان به صورت دائمی پوشانده می‌شود، ناراحتی‌های لثه کاهش پیدا می‌کند و بافت لثه به خوبی بازسازی می‌شود.
- ظاهر بهتر: بیماری‌های پریودنتال دارای دو مشخصه اصلی هستند که شامل عقب رفتن لثه و التهاب می‌باشد. این دو مشخصه باعث می‌شوند که دندان‌ها بلندتر از حد معمول به نظر برسند و به همین دلیل لبخند فرد ظاهر زیبایی نخواهد داشت. پیوند لثه باعث می‌شود که دندان‌ها کوتاه‌تر، متقارن‌تر و در مجموع زیباتر به نظر برسند. علاوه بر این، بافت پیوند زده شده را می‌توان گسترده‌تر کرد که از این کار برای زیباتر شدن ظاهر فرد استفاده می‌کنند.
- بهبود سلامت لثه: بیماری‌های پریودنتال می‌توانند به سرعت پیشرفت کنند و بافت لثه را تخریب کنند. اگر این بیماری‌ها درمان نشوند، ممکن است در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی از بافت لثه از بین برود. پیوند لثه می‌تواند به توقف فرسایش لثه و استخوان‌ها کمک کند، از مشکلات بیشتر جلوگیری کند و از ریشه‌های دندان که نمایان شده‌اند و در معرض پوسیدگی قرار دارند، محافظت کند.
پیوند لثه چگونه انجام می‌شود؟
هنگامی که نیاز به پیوند لثه تشخیص داده شود، دندانپزشک چند روش درمانی را قبل از انجام آن اجرا می‌کند. ابتدا باید دندان‌ها به صورت دقیق و در تمام نواحی تمیز شوند تا اثری از جرم و باکتری بر روی دندان‌ها و نواحی اطراف لثه باقی نماند. دندانپزشک می‌تواند با ارائه یک دستورالعمل مشخص و استفاده از ابزارهای آموزشی نحوه بهتر تمیز کردن دندان‌ها را به بیمار آموزش دهد تا بیمار به خوبی بتواند بهداشت دهان و دندان خود را حفظ کند و احتمال ابتلا به بیماری‌های پریودنتال در او کاهش پیدا کند. معمولا در طول پیوند لثه از بی حسی موضعی استفاده می‌شود. اینکه فرآیند پیوند چگونه انجام می‌شود تا حد زیادی به این بستگی دارد که منبع بافت از خود بیمار است یا از بافت‌های اهدایی استفاده می‌شود.
در ابتدا برش‌های کوچکی در محلی که می‌خواهند بافت را پیوند بزنند ایجاد می‌کنند تا یک جایگاه برای قرار دادن بافت ایجاد کنند. سپس یک شکاف ضخیم ایجاد می‌کنند و بافت را در فضای بین این شکاف قرار می‌دهند. معمولا اندازه بافت پیوندی از بخشی از لثه که دچار فرسایش شده است، بزرگ‌تر است، بنابراین مقدار اضافی بافت کاملا آشکار است. برای اتصال بافت و جلوگیری از جابجایی آن معمولا از بخیه استفاده می‌کنند. در طول هفته اول بعد از جراحی از مواد جراحی برای محافظت از ناحیه‌ای که پیوند زده شده است، استفاده می‌کنند. معمولا بعد از حدود شش هفته محل زخم کاملا بهبود پیدا می‌کند و با سایر نواحی یکنواخت می‌شود.
سخن پایانی
اگر هر گونه سوال در رابطه با پیوند لثه دارید می‌توانید درباره آن با دندانپزشک خود صحبت کنید.
دیدگاهتان را بنویسید