باید بدانید که می‌توانید دندان‌هایتان را در هر سنی ارتودنسی کنید. اما ارتودنسی در سنین پایین‌تر نتایج بهتری را به همراه خواهد داشت. مطابق با دستورالعمل‌های جهانی، معاینه اولیه کودکان برای ارتودنسی از سن 7 سالگی باید آغاز شود. اما چرا تشخیص و درمان ارتودنسی در سنین پایین انقدر اهمیت دارد؟
ارزیابی و معاینه کودکان برای ارتودنسی از چند جهت می‌تواند مفید باشد. باید بدانید که ارزیابی اولیه به معنای شروع درمان نیست. در بیشتر مواقع اگر پزشک تشخیص دهد که کودک شما به ارتودنسی احتیاج دارد، او را تحت نظر می‌گیرد تا زمانی که به سن مناسب برای ارتودنسی برسد. این اقدام به فرزند شما کمک می‌کند تا بهترین نتایج را از مراحل درمانی خود بگیرد و همچنین از مشکلات احتمالی نیز جلوگیری می‌کند.
سن بیرون زدن دندان‌ها اصلی در کودکان مختلف، متفاوت است. اما در بیشتر کودکان حدود سن 6 سالگی این اتفاق می‌افتد. در این سن دندانپزشک می‌تواند دندان‌های فرزند شما در جهات مختلف مورد ارزیابی قرار دهد. دندانپزشک همچنین می‌تواند تشخیص دهد که آیا برای رشد دندان‌های اصلی فضای کافی در دهان کودک شما وجود دارد یا خیر. اگر پاسخ به این سوال منفی باشد باید برای او یک راهکار درمانی در نظر گرفته شود.
در چه شرایطی ارتودنسی باید در سنین پایین‌تر انجام شود؟
شروع درمان ارتودنسی غالبا از سنین 9 تا 14 سالگی آغاز می‌شود. در این سنین تمامی دندان‌های شیری کودک افتاده‌اند و اغلب دندان‌های دائمی در جای خود قرار گرفته‌اند. اما در شرایط خاصی که رشد کودک بسیار سریع است، درمان در سنین پایین‌تر پاسخ بهتری می‌دهد. این شرایط خاص به شرح زیر است:
کراس بایت شدید
کراس بایت به حالتی گفته می‌شود که در آن دندان‌های جلو و یا عقب فک بالا نسبت به فک پایین داخل‌تر قرار می‌گیرند. برای درمان این شرایط می‌توان از ابزاری به نام “پالاتال اکسپندر” و یا “وسیع کننده کام” استفاده کرد. این وسیله به تدریج و بدون درد فک بالا را گسترش می‌دهد و در زمانی که فک به رشد نهایی خود نرسیده باشد، بهترین نتایج را ایجاد می‌کند. اگر این درمان در سنین پایین انجام نشود، ممکن است بیمار به درمان‌های پیچیده‌تری مانند جراحی فک نیاز داشته باشد.
کوچک بودن بسیار زیاد فک
در این حالت فک بسیار کوچک است به طوری که نمی‌تواند تمام دندان‌های اصلی را در خود جای دهد. در این شرایط ممکن است هم استفاده از پالاتال اکسپندر و هم کشیدن تعدادی از دندان‌ها به بیمار توصیه شود تا دندان‌های اصلی به درستی از فک خارج شوند و در جایگاه خود قرار بگیرند. حتی اگر در آینده فرد نیاز به استفاده از براکت پیدا کند، مدت زمان درمان او کوتاه‌تر و روند درمان راحت‌تر خواهد بود.
دندان‌های بیرون زده
بیرون زدگی دندان‌ها به ویژه دندان‌های جلو آن‌ها را مستعد شکستگی می‌کند همچنین می‌توانند زیبایی کودک را نیز تحت تاثیر قرار دهند.
آندربایت
آندربایت شدید زمانی رخ می‌دهد که فک پایین بیشتر از فک بالا رشد کند. این حالت می‌تواند مشکلات زیادی را برای گاز زدن غذا در کودک ایجاد کند. ابزارهای ارتودنسی که شامل براکت و هدگیرها می‌شوند می‌توانند برای از بین بردن این مشکلات در سنین پایین مورد استفاده قرار بگیرند. به این ترتیب و با درمان این مشکلات در سنین پایین، احتمال نیاز فرد به جراحی در سنین بالاتر به حداقل خواهد رسید.
اصلاح عادت‌های غلط
هر فردی ممکن است در طول زندگی خود گرفتار یک عادت غلط شود. اما بعضی عادات غلط در سنین کودکی می‌تواند رشد دندان‌ها، فک و حتی زبان را تحت تاثیر قرار دهند. به عنوان مثال عاداتی مانند: مکیدن شست، فشار دادن زبان (بین دندان‌های بالایی و پایینی) و تنفس دهانی از جمله آن‌ها هستند.
مکیدن شست یک واکنش طبیعی در اوایل دوران کودکی است که معمولا بین سنین 2 تا 4 سالگی از بین می‌رود. اما اگر ادامه پیدا کند فشار انگشت بر روی دندان‌های جلویی و فک بالا می‌تواند باعث جابجایی دندان‌ها و تغییر شکل فک شود. این امر می‌تواند باعث مشکل “اپن بایت” و مشکلاتی در صحبت کردن فرد شود. مشکل اپن بایت می‌تواند در اثر فشار دادن زبان به دندان‌ها نیز ایجاد شود. تنفس دهانی یک تنفس غیر طبیعی است که در آن فرد هوا را از طریق دهان وارد بدن خود می‌کند و به دلیل تغییر در عملکرد ماهیچه‌های زبان و صورت ایجاد می‌شود.
این عادت غلط می‌تواند منجر به رشد غیر طبیعی فک بالا و فک پایین و مشکلات جدی ارتودنسی شود. ممکن است تنفس دهانی به دلیل یک مشکل فیزیکی آغاز شود، اما اگر به یک عادت تبدیل شود، ترک کردن آن بسیار سخت خواهد شد. درمان‌های ارتودنسی متنوعی برای از بین بردن این عادات غلط وجود دارد. هرچه این عادات زودتر از بین برده شوند، آسیب‌های کم‌تری را به فرد می‌رسانند. اما تشخیص این مشکلات همیشه راحت نیست. به همین دلیل شما باید کودکتان در سنین پایین برای ارزیابی ارتودنسی نزد دندانپزشک ببرید.
دیدگاهتان را بنویسید