تاثیر مشکلات دندانی بر گفتار کودک

وقتی نوزادان صحبت کردن را یاد می‌گیرند، انتظار داریم برخی تلفظ‌های نادرست خنده‌دار وجود داشته باشد، اما وقتی کودک بهبود نمی‌یابد یا نمی‌تواند در سطح مناسب سن خود صحبت کند، آیا می‌دانید برای تعیین ریشه مشکل از کجا شروع کنید؟ اغلب مشکلات گفتاری در کودک شما می‌تواند ناشی از مشکلات دندانی باشد.

مشکلات دندانی چگونه بر گفتار تاثیر می‌گذارد؟

برای صحبت کردن، لب‌ها، گونه‌ها، زبان، فک و دندان‌های ما باید با هم کار کنند تا صدایی شفاف و واضح تولید کنند. اما وقتی در یکی از این عوامل مشکلی وجود داشته باشد، گفتار می‌تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. از آنجایی که کودکان تقریبا همزمان با بیرون آمدن دندان‌هایشان شروع به صحبت می‌کنند، سلامت دهان به یک جز مهم در رشد صحیح گفتار کودک تبدیل می‌شود.

چه بیماری‌های دندانی بر گفتار تاثیر می‌گذارد؟

دندان‌ها، زبان و فک کودک شما از راه‌های مختلفی می‌توانند مانع از گفتار صحیح او شوند.

گره زبان

گره زبان که به نام آنکیلوگلوسیا نیز شناخته می‌شود، دامنه حرکتی زبان را محدود می‌کند، زیرا یک بند غیر معمول کوتاه، ضخیم یا محکم از بافت (فرنوم زبانی) است که نوک زبان را به کف دهان می‌چسباند. کودکان مبتلا به این بیماری ممکن است در خوردن، صحبت کردن و بلع مشکل داشته باشند. آن‌ها مخصوصا در تلفظ صداهایی که توسط حروف “ت، ل، د، ن، ر” ایجاد می‌شود، مشکل دارند. برای مبارزه با این عارضه، دندانپزشکان می‌توانند فرنکتومی را انجام دهند، جایی که فرنولوم (فرنوم) برداشته می‌شود – زبان را آزاد می‌کند تا راحت تر به گفتار کمک کند.

مال اکلوژن

زمانی که دندان‌های شما در هنگام بسته بودن فک به درستی در یک راستا قرار نگیرند، به آن مال اکلوژن گفته می‌شود. این وضعیت می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله:

• ازدحام بیش از حد دندان‌ها: نتیجه مستقیم کوچک بودن فک یا بزرگ بودن سایز دندان‌ها نسبت به فک است.
• کراس بایت: زمانی که دندان‌ها به گونه‌ها یا زبان نزدیک تر است.
• آندربایت: زمانی که فک پایین بیرون زده است.
• اوربایت: زمانی که فک بالا بیرون زده است.
• اپن بایت: زمانی که دندان‌های بالا و پایین وقتی که فک بسته است، به هم نمی‌رسند.

در حالی که مال اکلوژن اغلب ارثی است، رفتارهای متعددی نیز وجود دارد که می‌تواند باعث آن شود، مانند مکیدن طولانی مدت انگشت سشت یا استفاده از پستانک. مال اکلوژن در کودکان می‌تواند منجر به اختلال در گفتار شود.

اختلالات عملکردی عضلانی دهان و صورت

اختلالات عملکردی عضلانی دهان و صورت یا به اختصار OMD باعث قطع ارتباط بین زبان، لب‌ها، گونه‌ها و دندان‌ها می‌شوند. این اختلالات زمانی رخ می‌دهند که زبان در یک موقعیت غیر عادی قرار می‌گیرد – معمولا بین دندان‌های بالا و پایین یا خیلی جلوتر. OMD ها به طور معمول زمانی شناسایی می‌شوند که موقعیت زبان شروع به تاثیر روی رویش و موقعیت دندان‌ در کودکان کوچک‌تر کند. OMD ها می‌توانند بر رشد گفتار تاثیر بگذارند و تولید صداهای خاص را دشوار کنند.

مانند مال اکلوژن، OMD می‌تواند به دلیل برخی رفتارها مانند مکیدن شست، جویدن ناخن/لب، استفاده طولانی مدت از پستانک/شیشه شیر یا فشردن/ساییدن دندان‌ها ایجاد شود. آن‌ها همچنین می‌توانند به دلیل ژنتیک، بزرگ شدن لوزه‌ها یا انسداد راه هوایی فوقانی ایجاد شوند.

افتادن زود هنگام دندان‌های شیری

کنده شدن دندان یا افتادن زود هنگام دندان شیری می‌تواند بر گفتار کودک تاثیر منفی بگذارد. وقتی این اتفاق می‌افتد، معمولا کودک به دلیل نقص گفتاری که ایجاد شده است، به کمک یک گفتار درمانگر نیاز دارد.

ساختار نامناسب فک

اگر استخوان فک کودک خیلی کوچک باشد، می‌تواند باعث جمع شدن دندان‌هایش شود و فضای کمتری برای حرکت زبانش باقی بگذارد. علاوه بر این، داشتن فک بالا و پایین با اندازه‌های مختلف می‌تواند باعث ایجاد الگوی نامناسب بایت شود و بر گفتار تاثیر بگذارد.

ظاهر دندان

زمانی که کودک نسبت به ظاهر دندان‌های خود حس خوبی ندارد، ممکن است از باز کردن دهان به اندازه کافی پرهیز کند، این امر باعث می‌شود که او زمزمه کند یا نادرست صحبت کند.

سخن پایانی

اگر کودک شما مشکلات گفتاری و هر یک از مشکلات دندانی فوق را دارد، می‌توانید به دندانپزشک کودکان مراجعه نمایید و مشکلات گفتاری فرزندتان را درمان کنید.