اگر روی زبان خود شیارهایی دارید، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. در حقیقت، فقط انواع خاصی از شیارها یا ترک‌ها هستند که تغییری در زبان محسوب می‌شوند. بیماری زبان شیاردار (Fissured Tongue) گاهی اوقات با عنوان زبان اسکروتوم شناخته می‌شود و یک بیماری خوش خیم است. با این حال در صورتی که نگران هستید با پزشک یا متخصص بیماری‌های دهان مشورت کنید.
علائم زبان شیاردار
وجود ترک، شیار یا شکاف که در قسمت بالا و اطراف زبان دیده می‌شود. این شیارها ها فقط بر زبان دیده می‌شوند و در جای دیگری از بدن مشاهده نمی‌شوند. شیارهای روی زبان عمق‌های متفاوتی دارند و ممکن است تا عمق 6 میلی‌متر هم برسند. این شیارها ممکن است به یکدیگر مرتبط شوند و زبان را به لوب‌های کوچک یا بخش‌هایی تقسیم کنند. بیماری زبان شیاردار علائم خاصی ندارد، مگر مواردی که در این شکاف‌ها رسوباتی باقی بماند.
زبان شیاردار ممکن است ابتدا در دوران کودکی ظاهر شود، اما با این حال بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود.
همان طور که با افزایش سن، چین و چروک‌های پوست عمق بیشتری پیدا می‌کنند، هرچه پیرتر می‌شوید عمق شیارهای زبان نیز بیشتر می‌شود.
برخی از انواع شیارها یا ترک‌ها که با نام زبان اسکروتال شناخته می‌شوند، از انواع طبیعی تغییرات زبان محسوب می‌شوند.
دلایل
حدود 2٪ تا 5٪ از جمعیت آمریکا دارای زبان شیاردار هستند و در زنان کمی بیشتر از مردان مشاهده می‌شود. به دلیل اینکه این بیماری معمولا در چند عضو از خانواده دیده می‌شود، ممکن است از نظر ژنتیکی به ارث برسد. گرچه سایر علل ابتلا به زبان شیاردار هنوز ناشناخته است، اما ممکن است در کنار بیماری‌های دیگری مانند موارد زیر ظاهر شود:
- وراثت: زبان شیاردار می‌تواند در خانواده موروثی باشد و به صورت ژنتیکی به ارث برده شود.
- زبان جغرافیایی: که با نام گلوسیت مهاجر خوش خیم (BMG) نیز شناخته می‌شود. این حالت خوش خیم اغلب همراه با زبان شیاردار دیده می‌شود.
- سندرم ملكرسون-روزنتال: این وضعیت نادر باعث ایجاد شکاف در زبان و همچنین تورم در لب یا صورت و فلج صورت (فلج بل) می‌شود که ممکن است گذرا باشد.
- سندرم داون: تخمین زده می‌شود 4 کودک از 5 کودک مبتلا به این اختلال کروموزومی، زبان شیاردار دارند.
درمان
اگر این بیماری باعث ایجاد علائمی شود، دندانپزشک ممکن است تنها به شما توصیه کند که به طور مرتب مسواک بزنید. زیرا مسواک زدن باعث از بین رفتن باقیمانده‌های غذای موجود در این شیارها می‌شود. وجود این باقیمانده‌های غذایی می‌تواند باعث تحریک زبان شود.
تقریباً در همه موارد، هیچ درمانی لازم نیست. اما اگر علائم یا عوارضی از سندرم ملكرسون-روزنتال (Melkersson-Rosenthal) دارید، دندانپزشک یا پزشک ممکن است توصیه کند که به یک متخصص مراجعه کنید.
دیدگاهتان را بنویسید