جنس ایمپلنت دندان چیست؟

جنس ایمپلنت دندان معمولا از تیتانیوم، یک فلز زیست سازگار است که بدن آن را به خوبی تحمل می‌کند. برخی از ایمپلنت‌های دندانی از زیرکونیا ساخته شده‌اند که نوعی سرامیک زیست سازگار مشابه است. دندانپزشکان از این دو ماده برای ساخت ایمپلنت‌های دندانی استفاده می‌کنند، زیرا قوی و بادوام هستند و می‌توانند در طول زمان با استخوان ترکیب شوند و پایه‌ای مطمئن برای دندان‌های جایگزین ایجاد کنند.

تیتانیوم

به عنوان متداول ترین ماده برای ایمپلنت‌های دندانی، ایمپلنت‌های تیتانیوم برای چندین دهه با موفقیت عمل کرده‌اند. این ماده در طول زمان در فرآیندی به نام استئواینتگراسیون (osseointegration) با استخوان ترکیب می‌شود. این فرآیند برای ایجاد پایه‌ای که دندان‌های جایگزین را در جای خود محکم می‌کند، ضروری است.

ایمپلنت‌های دندانی تیتانیوم برای چندین دهه با میزان موفقیت بالا مورد استفاده قرار گرفته‌اند و اغلب انتخاب ارجح برای بیمارانی با دندان‌های از دست رفته هستند. با این حال، مانند هر روش دندانپزشکی، خطرات و عوارض احتمالی مرتبط با جراحی ایمپلنت دندان مانند عفونت، آسیب عصبی یا شکست ایمپلنت وجود دارد.

زیرکونیا

یک انتخاب زیباتر برای ایمپلنت‌های دندانی، یک ماده سفید به نام زیرکونیا است که به خوبی با دندان‌های طبیعی ترکیب می‌شود. زیرکونیا فقط به ساختار یک تکه نیاز دارد، در حالی که تیتانیوم به سه قطعه نیاز دارد.

ایمپلنت‌های دندانی زیرکونیا ممکن است مزایایی نسبت به تیتانیوم داشته باشند، مانند احتمال کمتر برای ایجاد واکنش‌های آلرژیک و به طور بالقوه داشتن نرخ کمتر التهاب یا عفونت. با این حال، ایمپلنت‌های زیرکونیا ممکن است در مقایسه با ایمپلنت‌های تیتانیوم بیشتر مستعد شکستگی باشند و ممکن است به جایگذاری دقیق تر و تکنیک‌های جراحی نیاز داشته باشند.

ایمپلنت‌های دندانی زیرکونیا فناوری جدیدتری هستند و هنوز اطلاعات طولانی مدت محدودی در مورد ایمنی و اثربخشی آن‌ها در مقایسه با ایمپلنت‌های تیتانیوم در دسترس است.

آیا گزینه‌های دیگری برای مواد سازنده ایمپلنت وجود دارد؟

در حالی که تیتانیوم و زیرکونیا محبوب ترین مواد برای ساخت ایمپلنت دندان هستند، چند جایگزین دیگر نیز وجود دارد که عبارتند از:

• سرامیک: سرامیک‌های خاصی ممکن است در ایجاد ایمپلنت استفاده شوند. برخی از خواص آن‌ها دوام و پایداری است که آن‌ها را به گزینه‌ای ایده‌آل تبدیل می‌کند. با این حال، کمی شکننده هستند و به همین دلیل توانایی آن‌ها برای ماندگاری طولانی‌ مدت محدود است.
• پلیمرها: برخی از پلیمرها زیست تخریب پذیر هستند و به راحتی ترکیبی را تغییر می‌دهند که آن‌ها را به یک انتخاب ممکن تبدیل می‌کند. با این حال، آن‌ها ممکن است به اندازه‌ای گزینه‌های دیگر بادوام نباشند.
• فلزات دیگر: سایر فلزات قابل استفاده برای ایمپلنت دندان عبارتند از طلا، فولاد ضد زنگ و کبالت-کروم. در حالی که این فلزات ممکن است به عنوان جایگزین‌های دندان به صورت بادوام و ماندگار ظاهر شوند، اما میزان موفقیت کمتری نسبت به تیتانیوم و زیرکونیا دارند.

سخن پایانی

وقتی نوبت به یافتن ایمپلنت‌های دندانی می‌رسد که به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت داشته باشند، داشتن دندانپزشکی که همیشه با شما کار می‌کند و اهداف شما را در نظر می‌گیرد، ضروری است. داشتن یک پریودنتیست باتجربه و معتبر، کلید موفقیت درمان است.