اینله و آنله دندان که به عنوان روکش‌های جزئی نیز شناخته می‌شوند، جایگزین‌های موثری برای پر کننده‌های سنتی و روکش‌های کامل هستند. اگر کاسپ دندان به شدت پوسیده شده باشد، ممکن است مواد پر کننده آن ناحیه را نپوشانند و روکش‌ها نیز می‌توانند بسیار تهاجمی و پر هزینه باشند. اینله و آنله که از مواد متفاوتی غیر از روکش یا پر کننده ساخته شده‌اند، راه حل‌هایی کاربردی، ارزان و بادوام هستند.
اینله و آنله دندان معمولا از طلا، پرسلن یا مواد کامپوزیت ساخته می‌شوند. استفاده از آن‌ها به محل و شدت آسیب دندان بستگی دارد. اینله‌ها آسیب‌های داخلی گسترده را درمان می‌کنند، در حالی که از آنله‌ها برای درمان خرابی سطح دندان استفاده می‌شود.
اینله و آنله دندان چیست؟
اینله و آنله دندان به دندانپزشکان اجازه می‌دهند تا دندان‌های آسیب دیده گسترده را بدون نیاز به استفاده از روکش با پوشش کامل ترمیم کنند. آن‌ها ترمیم‌های غیر مستقیمی هستند که به صورت سفارشی برای پر کردن قسمت‌هایی از دندان که در اثر آسیب، سایش یا پوسیدگی آسیب دیده‌اند ساخته می‌شوند.
اینله و آنله را می‌توان برای درمان هر دندانی که دارای سطح آسیب دیده است، از جمله دندان‌های آسیاب و پرمولر استفاده کرد. آن‌ها به سالم ماندن دندان آسیب دیده برای مدت طولانی تری کمک می‌کنند و به بیمار این امکان را می‌دهند که از استفاده کامل از آن دندان هنگام غذا خوردن و صحبت کردن لذت ببرد.
اینله دندان
اینله‌های دندانی معمولا از مواد سرامیکی، پرسلن یا رزین کامپوزیت ساخته می‌شوند. آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کاملا در سوراخ دندانی که در اثر آسیب یا پوسیدگی ایجاد شده است، قرار بگیرند.
اینله‌ها بسیار قوی هستند و در مقایسه با پر کننده‌ها گزینه ترمیمی برتر محسوب می‌شوند. می‌توان آن‌ها را به گونه‌ای ساخت که با رنگ دندان‌های شما مطابقت داشته باشند و از این طریق آن‌ها را به گزینه‌ای محتاطانه برای درمان آسیب‌های دندانی مهم تر تبدیل کرد.
آنله دندان
آنله‌ها اغلب برای ترمیم دندان‌هایی با کاسپ‌های پوسیده یا آسیب دیده استفاده می‌شوند. آن‌ها را می‌توان در شرایطی استفاده کرد که پر کردگی استحکام ساختاری کافی برای جلوگیری از شکستن دندان را ایجاد نمی‌کند. آنله‌ها زمانی فقط از فلز ساخته می‌شدند، اما اکنون از مواد پرسلن یا رزین کامپوزیت نیز ساخته می‌شوند. آنله‌ها معمولا بسیار بزرگ تر از اینله‌ها هستند. برخی از بزرگ ترین آنله‌ها شباهت زیادی به روکش‌های دندانی کوتاه دارند.
اینله و آنله چه چیزی را درمان می‌کنند؟
متخصصان دندانپزشکی از اینله و آنله برای درمان پوسیدگی، آسیب یا فرسایش دندان استفاده می‌کنند. در این حالت مقدار پوسیدگی به اندازه‌ای است که ممکن است مواد پر کننده آن ناحیه را نپوشانند، اما به اندازه کافی شدید نیست که از روکش استفاده شود.
اینله و آنله به طور کلی برای بازگرداندن شکل دندان به حالت اولیه و جلوگیری از آسیب بیشتر استفاده می‌شوند.
مواد سازنده از اینله و آنله دندان
طلا، پرسلن و رزین کامپوزیت محبوب ترین موادی هستند که برای ساخت اینله و آنله دندان استفاده می‌شوند.
طلا
بسیاری از دندانپزشکان از طلا به دلیل استحکام و دوام آن برای ساخت اینله و آنله دندان استفاده می‌کنند. دندان‌هایی با شکستگی‌های مکرر کاندیدای عالی برای اینله طلا هستند، زیرا طلا محافظت عالی در برابر شکستگی‌های آینده دارد.
ترمیم‌های طلا برای دندان‌های عقبی مناسب تر هستند، زیرا به راحتی قابل مشاهده نیستند.
مزایا
- مقاوم در برابر تغییر رنگ
- بادوام
- شکل پذیر
- مقاوم در برابر شکستگی
معایب
- ظاهر نامطلوب
- گران
پرسلن
از پرسلن برای ساخت اینله و آنله همرنگ دندان استفاده می‌شود و در مقایسه با سایر گزینه‌ها به نگهداری کمی بیشتری نیاز دارد.
مزایا
- بادوام، به خصوص زمانی که با فلز ترکیب شود
- همرنگ دندان
معایب
- ممکن است به راحتی بشکند
- مستعد تغییر رنگ
رزین کامپوزیت
اینله و آنله کامپوزیتی بهترین گزینه برای پر کردن حفره‌های بزرگ هستند. ترمیم‌های ساخته شده از این ماده مقرون به صرفه و ماندگار هستند و به خوبی با دندان‌های طبیعی تطبیق داده می‌شوند.
مزایا
- بادوام
- مقرون به صرفه
- همرنگ دندان
معایب
- ضعیف تر از طلا
- مستعد تغییر رنگ
تفاوت بین اینله، آنله و روکش دندان
تفاوت اصلی بین اینله و آنله در محل قرارگیری ترمیم است. اینله در وسط دندان و در محل حفره‌ها و شکاف‌ها قرار می‌گیرد، در حالی که آنله حداقل یک کاسپ دندان و در برخی موارد حفره‌ها و شکاف‌ها را می‌پوشاند.
از طرف دیگر، روکش دندان، کل دندان را می‌پوشاند و پوشش کامل ایجاد می‌کند. در صورت نیاز می‌توان از آن‌ها برای تغییر شکل دندان استفاده کرد.
برای قرار دادن روکش‌ها باید مقدار قابل توجهی از ساختار دندان را قبل از قرار دادن آن‌ها برداشت. در حالی که اینله و آنله گزینه‌های درمانی محافظه کارانه تری هستند که مزایایی مشابه با روکش‌ها را فراهم می‌کنند و در عین حال به بیماران اجازه می‌دهند بیشتر دندان خود را دست نخورده نگه دارند.
مراحل استفاده اینله و آنله دندان
پنج مرحله اصلی برای نصب اینله و آنله دندان لازم است:
- دندانپزشک قسمت آسیب دیده دندان را بر می‌دارد. این مرحله با استفاده از یک مته دندانپزشکی انجام می‌شود و مشابه آن چیزی است که هنگام پر کردن معمولی دندان اتفاق می‌افتد.
- دندانپزشک پایه‌ای را برای حمایت از قالب قرار می‌دهد، سپس از دندان شما قالب می‌گیرد تا به آزمایشگاه ارسال شود.
- دندانپزشک یک اینله یا آنله موقت را برای پوشاندن دندان شما در فاصله زمانی که منتظر ترمیم هستید قرار می‌دهد.
- آزمایشگاه یک ترمیم از قالب ایجاد می‌کند و آن را برای دندانپزشک شما می‌فرستد.
- دندانپزشک ترمیم را در قرار بعدی نصب خواهد کرد. این کار معمولا چند هفته بعد انجام می‌شود.
بهبودی و مراقبت‌های بعد از آن
پس از نصب اینله یا آنله، دندانپزشک لیستی از دستور العمل‌های مراقبت‌های بعدی را به شما ارائه می‌دهد. آن‌ها احتمالا به شما توصیه می‌کنند تا زمانی که داروی بی حسی از بین برود، از خوردن غذا خودداری کنید. مراقب باشید تا حدود 24 ساعت از مصرف غذاهای سفت مانند بادام زمینی، سیب و هویج خودداری کنید.
دندانپزشک همچنین راهنمایی‌هایی را در مورد نخ دندان کشیدن یا مسواک زدن به شما می‌دهد. انتظار ناراحتی جزئی را داشته باشید، به خصوص پس از نصب آنله. این حس ممکن است تا چند هفته طول بکشد که بستگی به عمق و گسترده بودن ترمیم دارد.
هزینه اینله و آنله دندان
هزینه اینله و آنله بیشتر از ترمیم‌هایی مانند پر کردن است. قیمت آنله‌ها به دلیل سایز بزرگ تر معمولا کمی بیشتر از اینله‌ها است.
اینله‌ها و آنله‌های ساخته شده از مواد با کیفیت بالاتر مانند پرسلن، زیرکونیا یا طلا قیمت بیشتری نسبت به موادی مانند رزین کامپوزیت دارند. محل مطب دندانپزشکی، تجربه و شهرت دندانپزشک نیز بر هزینه این ترمیم‌ها اثر می‌گذارد.
سخن پایانی
اینله و آنله دندان، راه حل‌های بلند مدتی برای ترمیم آسیب‌های دندانی ارائه می‌دهند و برای درمان انواع مختلفی از مشکلات استفاده می‌شوند. دندانپزشک بر اساس نیازهای درمانی شما از اینله یا آنله استفاده می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید