گاهی اوقات، ایمپلنت‌های دندانی ممکن است عفونی شوند. این شرایط باعث التهاب در بافت‌های نرم و از دست دادن استخوان اطراف ایمپلنت می‌شود. این وضعیت اغلب در اثر شرایطی به نام پری ایمپلنتیت ایجاد می‌شود. پری ایمپلنتیت التهابی شبیه بیماری لثه است و بافت لثه و استخوان پشتیبان اطراف ایمپلنت دندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم عفونت ایمپلنت دندان شامل لثه‌هایی است که هنگام مسواک زدن به راحتی خونریزی می‌کنند، لثه‌های حساس یا متورم در اطراف ایمپلنت و افزایش عمق پاکت در اطراف ایمپلنت. مشکل این بیماری این است که می‌تواند استخوان اطراف ایمپلنت دندان عفونی را خراب کند و در نهایت باعث لق شدن ایمپلنت شود.
تشخیص عفونت ایمپلنت دندان
برای تشخیص عفونت ایمپلنت دندان، اولین کار رادیوگرافی از ایمپلنت دندان عفونی است تا مشخص شود آیا از دست دادن استخوان وجود دارد یا خیر. همچنین ممکن است دندانپزشک برای ارزیابی میزان عفونت و التهاب، به آرامی اطراف ایمپلنت را بررسی کند. با بررسی دقیق ناحیه، او امیدوار است بتواند هر گونه علائم عفونت را به موقع تشخیص دهد، زیرا اگر قرار است ایمپلنت نجات یابد، تشخیص زودهنگام امری کلیدی است.
مشابه بیماری لثه، یکی از مشکلات با این شرایط این است که اغلب درد ایجاد نمی‌کند و در نتیجه بیماران اغلب از عفونت ایمپلنت بی اطلاع هستند. دندانپزشک منبع التهاب را ارزیابی خواهد کرد، زیرا علل بسیاری برای پری ایمپلنتیت وجود دارد. پری ایمپلنتیت می‌تواند به دلیل مشکلات مختلفی ایجاد شود، از جمله:
- خیلی نزدیک به هم قرار گرفتن ایمپلنت‌ها
- زاویه دار قرار گرفتن ایمپلنت‌ها در استخوان
- بهداشت نامناسب دهان
- کیفیت پایین استخوان
- مشکلاتی مانند دیابت، سیگار کشیدن، شکستگی ایمپلنت و بارگذاری بیش از حد ایمپلنت.
تعداد بسیار زیادی از مطالعات گزارش می‌دهند که پری ایمپلنتیت تا 30% از تمام ایمپلنت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باکتری‌های بی هوازی مقصر اصلی این شرایط هستند.
درمان عفونت ایمپلنت دندان
هنگامی که عفونت ایمپلنت دندان تشخیص داده شد، درمان به میزان استخوان از دست رفته و تاثیر زیبایی ایمپلنت مورد نظر بستگی دارد. سپس تمیز کردن سطح ایمپلنت دندان عفونی و بازسازی استخوان نگهدارنده از دست رفته در صورت امکان از طریق پیوند استخوان مهم خواهد بود. برخی از راه‌هایی که می‌توانید سطح ایمپلنت را از طریق درمان جراحی و غیر جراحی تمیز کنید، عبارتند از:
- دبریدمان موضعی
- ضد عفونی کردن سطح ایمپلنت
- درمان ضد عفونی و در صورت تحلیل استخوان پیشرفته
- برداشتن خود ایمپلنت
درمان پری ایمپلنتیت بسته به نوع ایمپلنت مورد استفاده، محل ایمپلنت دندان و شدت از دست دادن استخوان، تکنیک بسیار حساسی است.
برای عفونت خفیف، دندانپزشک ممکن است از آنتی بیوتیک استفاده کند، زیرا عفونت شدیدتر ممکن است به مداخله جراحی برای ضد عفونی مکانیکی و شیمی درمانی اطراف ایمپلنت دندان نیاز داشته باشد.
آیا می‌توان ایمپلنت دندان عفونی را نجات داد؟
اگر عفونت و از دست دادن استخوان در مرحله ابتدایی باشد، پلاک‌ها و رسوبات باکتریایی را می‌توان بدون جراحی همراه با آنتی بیوتیک درمانی و اصلاح طرح پروتز برداشت. هرچه عفونت زودتر درمان شود، درمان ساده‌تر و شانس موفقیت بیشتر است. اگر از دست دادن استخوان متوسط تا پیشرفته باشد، ممکن است لازم باشد بافت‌های نرم اطراف ایمپلنت آسیب دیده را با جراحی تمیز کنید، سطح میکرو ایمپلنت را ضد عفونی کنید و در نهایت تکنیک‌های بازسازی استخوان را با هدف بازیابی استخوان از دست رفته اعمال کنید. اگر ایمپلنت دندان به دلیل عفونت شدید شل شده باشد، ممکن است امکان حفظ آن وجود نداشته باشد. در این حالت، ایمپلنت باید برداشته شود و محل موضعی با استخوان پیوند شود. ممکن است در مرحله بعد، به محض اینکه تمام عفونت‌ها از بین رفت و بازسازی استخوان جدید تایید شد، کاشت ایمپلنت دندانی دیگری امکان پذیر باشد.
سخن پایانی
اگر ایمپلنت دندان دارید، بسیار مهم است که هر 4 تا 6 ماه یک بار چکاپ دوره‌ای و تمیز کردن حرفه‌ای انجام دهید. این به دندانپزشک اجازه می‌دهد تا ایمپلنت‌های دندانی شما را از نظر هر گونه نشانه‌ای از التهاب و عفونت اولیه بررسی نماید تا در صورت یافتن موردی سریعاً درمان را آغاز کند.
در مورد روش‌های درمان عفونت، از جمله گزینه‌های دارویی و مراحل مختلف جراحی، اطلاعات بیشتری ارائه دهید. ممنون
ممنون میشم اگه درباره راه‌های پیشگیری از عفونت پس از جراحی و مراقبت‌های روزانه‌ای که باید انجام شود، توضیح دهید.
مقاله شما بیشتر بر علائم تمرکز کرده تا راهکارهای عملی و گام‌های ضروری برای درمان.
توصیه‌های شما برای پیشگیری از عفونت یا اقداماتی که می‌توان برای کاهش خطر آن انجام داد چیست؟
بهتر بود در مورد انواع درمان‌های موجود مثل آنتی بیوتیک‌ها، شستشوی حرفه‌ای و یا جراحی مجدد توضیحات بیشتری داده می‌شد.