پیوند استخوان قبل از ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌هایی که جایگزین دندان‌ها می‌شوند، عملکرد بسیار عالی و طولانی مدتی دارند، زیرا همانند دندان‌های اصلی در استخوان فک قرار می‌گیرند. برای بهره‌مندی از این تکنولوژی بی نظیر، فرد باید استخوان فک کامل و سالمی داشته باشد، طوری که بتوان ایمپلنت دندان را به راحتی در آن قرار دارد.

متاسفانه، استخوان‌های ناحیه‌ای که فاقد دندان است، بلافاصله بعد از از دست دادن دندان، شروع به تحلیل می‌کنند و طول, عرض و تراکم آن‌ها به شدت کاهش می‌یابد. هرچقدر که مدت زمان بیشتری از افتادن دندان گذشته باشد، استخوان های اطراف آن آسیب بیشتری می بینند و از بین می روند.

اما آیا راهکار مناسبی برای افرادی که نیاز به کاشت دندان دارند و استخوان کافی برای این کار ندارند، وجود دارد؟ پاسخ این سوال مثبت است. این کار را با استفاده از روش‌های معمول پیوند استخوان می‌توان انجام داد.

پیوند استخوان چگونه انجام می‌گیرد؟

پیوند استخوان، یک عمل جراحی ساده است. این عمل در مطب دندانپزشک و به منظور ایجاد استخوان جدید در ناحیه‌ای از فک که قرار است دندان کاشته شود، انجام می‌گیرد. یک برش کوچک در لثه ایجاد می‌شود تا استخوان زیرین آن در معرض دید قرار بگیرد، سپس مواد پیوندی به آن ناحیه اضافه می‌شوند.

در اغلب موارد، مواد پیوندی از جنس استخوان هستند و مانند یک داربست عمل می‌کنند. در اطراف این داربست، سلول‌های استخوانی جدید شروع به شکل‌گیری می‌کنند و در نهایت این مواد پیوندی توسط بدن شما جذب می‌شوند و سلول‌های استخوانی جدید ساخته شده توسط بدن، به جای آن‌ها قرار می‌گیرند.

مواد پیوندی را می‌توان از منابع مختلفی تامین کرد. این مواد از بدن خود فرد تامین می‌شود و یا از بدن سایر انسان‌ها و یا حیوانات به دست می‌آید که در این صورت باید مراحل آزمایشگاهی مختلفی را بگذارند تا بی خطر و استریل شوند. مواد پیوندی می‌توانند به صورت سنتزی نیز باشند. این مواد به شکل‌های مختلفی وجود دارند، از جمله: پودر، گرانول و یا حتی به صورت ژل که از طریق سرنگ قابل تزریق می‌باشند.

انواع استخوان‌های پیوندی

منابع مختلفی برای تامین مواد پیوند استخوان وجود دارد. از این منابع به منظور حفظ و یا تقویت استخوان‌ها در ناحیه کاشت دندان استفاده می‌شود. تمامی مواد پیوندی توسط پژوهش‌های معتبری تایید شده‌اند. این مواد باید مراحل مختلفی را بگذرانند و تغییراتی روی آن‌ها صورت بگیرد تا از عدم انتقال بیماری توسط آن‌ها و همچنین خطر رد پیوند اطمینان حاصل شود (مواد اتوگرافت نیازی به این مراحل ندارند).

اتوگرافت

اگر شما با مفهوم این جراحی آشنا هستید، احتمالا اتوگرافت همان تصور شما از پیوند استخوان است. اتوگرافت به حالتی گفته می‌شود که در آن استخوان را از یک ناحیه از بدن خود فرد می‌گیرند و به ناحیه دیگر پیوند می‌زنند. این تنها روش پیوند استخوان است که در آن دو جایگاه جراحی وجود دارد. یکی محلی که از آن استخوان گرفته می‌شود و دیگری جایگاهی که استخوان به آن پیوند می‌خورد.

آلوگرافت

در این روش استخوان پیوندی، از یک بانک استخوان اهدایی گرفته می‌شود.

زنوگرافت

در این روش استخوان پیوندی از یک حیوان گرفته می‌شود که معمولا برای این کار از گاو استفاده می‌کنند.

آلوپلاست

در این نوع از پیوند، از مواد سنتزی استفاده می‌شود.

بعد از پیوند استخوان چه چیزهایی را تجربه خواهید کرد؟

این جراحی معمولا به یک بی حسی موضعی احتیاج دارد. اگرچه می‌توان به منظور آرامش بیشتر بیمار از آرامبخش‌های خوراکی و یا تزریقی نیز استفاده کرد.

از آن جا که برای دسترسی به استخوان زیرین فک باید در لثه شما یک شکاف ایجاد شود، ممکن است بعد ازجراحی دچار درد شدید در این ناحیه شوید. برای کنترل این درد می‌توانید از مسکن ها، داروهای ضد التهابی و همچنین یخ استفاده کنید.

وضعیت جسمانی شما ممکن است بعد از گذشت چند روز به حالت طبیعی خود برگردد، اما بلوغ استخوان‌ها به منظور کاشت دندان ممکن است تا هفت ماه طول بکشد. این زمان این امکان را فراهم می‌کند که روند بهبودی به خوبی انجام پذیرد و نتایج مطلوب‌تری حاصل شود. در نهایت باعث می‌شود که دندان‌های جایگزین شده از نظر زیبایی و طول عمر در بهترین حالت ممکن خود قرار بگیرند.